Pamukkale w języku tureckim oznacza bawełniany zamek. To miejscowość w Turcji słynąca z naturalnych basenów wody termalnej i trawertynowych tarasów. Znany na całym świecie ośrodek turystyczny i kulturalny. Ze względu na lecznicze właściwości, już od starożytności przyciągał podróżnych mających nadzieję na powrót do zdrowia. Aby chronić trawertyn i źródła termalne, stworzono Park Narodowy, który został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Obszar znajduje się w zachodniej Anatolii w Turcji, na linii pęknięcia skorupy ziemskiej. Tworzy to wiele uskoków i szczelin, a także powoduje aktywność wulkaniczną, sejsmiczną i geotermalną. Jednym z największych odcinków jest 6-kilometrowy płaskowyż Pamukkale, na północnym krańcu prowincji Denizli.

Wypływająca z gorących źródeł woda tworzy progi, półkoliste i eliptyczne baseny wody termalnej ukształtowane w formie tarasów, w których turyści mogą zażywać kąpieli w ciepłej wodzie bogatej w minerały. Owe baseny od dawna są jednym z najsłynniejszych widoków na pocztówce Turcji. Pamukkale tłumaczy się jako ?bawełniany zamek? lub ?bawełniany pałac?. Turecka nazwa nawiązuje do powierzchni lśniącego, śnieżnobiałego trawertynu, ukształtowanego przez tysiąclecia przez bogate w kalcyt źródła. Legenda głosi, że formacje te to skamieniała bawełna (główna uprawa na tym obszarze), którą olbrzymy pozostawiły do wyschnięcia.

Podziemna aktywność wulkaniczna, która powoduje gorące źródła, wtłaczała również dwutlenek węgla do jaskini, którą nazwano Plutonem, co tutaj oznacza ?miejsce boga Plutona?. Jaskinia była używana do celów religijnych przez kapłanów Kybele, którzy znaleźli sposoby, by obejść duszący gaz.

Trawertyn w Pamukkale – powstawanie

Temperatura wody w basenach i źródłach waha się od 19 do 57 stopni. Niektóre mogą osiągnąć nawet 100 stopni Celsjusza i wyższą. Trawertyn tworzy się, gdy woda deszczowa spływa do sieci uskoków i szczelin i jest ogrzewana głęboko pod ziemią. Gorąca woda wypłukuje minerały ze skały. Następnie nasycony roztwór przesącza się z powrotem na powierzchnię, wynurzając się spływa po stromym zboczu wzgórza i osadza wytrącające się minerały. Odkładanie się trawertynu występuje na tym terenie od co najmniej 600 000 lat, od czasów plejstocenu. Jednak większość osadzania w Pamukkale miała miejsce w ciągu ostatnich 50 000 lat. Badania sugerują, że obecny system hydrotermalny i depozycyjny powstał po trzęsieniu ziemi w Laodykei w VII wieku.

Tarasy trawertynowe

Rzymianie zbudowali uzdrowisko Hierapolis, aby mieszkańcy mogli przyjechać i cieszyć się zdrowotnymi właściwościami gorącej wody termalnej i podziwiać piękno trawertynów. Od lat 70. XX wieku powstawały hotele, aby zaspokoić duży napływ turystów, a wkrótce potem UNESCO wpisało je na Listę Światowego Dziedzictwa. Sklepikarze wkładali butelki lokalnego wina do kanałów z gorącą wodą, by po kilku dniach każda butelka została całkowicie pokryła się czystym, białym wapieniem. Trudno powiedzieć, jak smakowało wino, ale butelki wyglądały pięknie w swoich czystych, białych płaszczach. Jednak w latach 90. Intensywna turystyka negatywnie odbiła się na stanie basenów i nałożono ograniczenia na tarasy trawertynowe. Wiele hoteli zostało zburzonych, odwiedzający mogą poruszać się tylko głównymi ścieżkami wokół miejsc i muszą zdjąć obuwie.

Może Cię również zainteresować >> Ascoli Piceno ? miasto z trawertynu

Ocena: